Kulağıma yansıyan bir melodi duyuyorum. Notasız, sanki hiçbir enstrüman çalamaz gibi.
Yumuşacık, böyle huzuru esintisiyle getiren bir melodi. Bunca yorgunluğu, bunca üzüntüyü siler gibi hep kulağımda.
Hiç bitmesin, hiç susmasın, kimse duymasın istiyorum. Sabaha kadar ve hatta ömrümce duymalıyım bu sesi. Yoksa nasıl kalkarım ayağa, güç bulurum.
Tüm sorunlar geçerken, acılar son bulurken insanın kendisiyle hesaplaşması hiçbir zaman bitmiyor. Sanki tüm vücudunu ele geçiren senden bağımsız ve senden istekli melankolik, güçsüz, negatif bir sen. En son ne zaman beyninde ışın kılıçlarıyla bir düşüncen diğerini öldürdü? En son kendini kendinde neyle savaşırken buldun?
Hayat zor klişesini biliriz ama kolay olmayan kesinlikle biziz. Çünkü her daim her engelde, her zorlukta, her karar aşamasında hep kendimizle savaşırız. Dilimizden dökülen sözlerle en çok kendimizi kandırmayı başardığımız gibi.
Tam o noktalarda, öyle alaşağı edilmiş bir ruh halinde duyduğunuz bir melodi mutlaka vardır. Sizi kendine çeken, huzura bulayan.. Çocukluk melodinizdir o.
En saf, en savunmasız, en gerçek melodi. Sizi her zaman kendinizden koruyan sizi her koşulda kurtarabilecek bir melodi..
Çocukluğumuz aslında film şeridi gibi değil hiç bitmesini istemediğimiz, başa ala ala dinlemeye doymadığımız bir melodidir.
Sokakta koşmanız, üstünüzü başınızı batıra batıra yemek yemeniz, dedenizin kucağında oturup sevilmeniz, okul çantasının ağırlığından bükülen beliniz, gece yatmak istemeyişiniz, annenizin yaptığı yemeğin kokusunu salonda "acıktım" narasıyla karşıladığınız her bir an birer melodi..
Kaçıp kurtulmak istediğimde beni huzursuz eden, üzen şeylerden şöyle bir gözümü kapatır kirpiklerimi kımıldaştırır, melodimi dinlemeye hazırlanırım.. O esnada dudaklarımın iki yana kıvrılışıyla içerime dolan huzur her şeye bedel.Çünkü en sevildiğiniz yerdesinizdir o anlarda.
İnanın bana size de iyi gelecektir.
Deneyin ve başkasının asla duyamayacağı o melodiye her zaman kulak verin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder